การเช่าทรัพย์ คือสัญญาที่มีบุคคลอยู่สองฝ่าย ฝ่ายแรกคือผู้ให้เช่า ฝ่ายที่สองคือผู้เช่า ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีหนี้ที่จะต้องชำระให้แก่กันและกัน โดยฝ่ายผู้ให้เช่ามีหนี้ที่จะต้องให้ผู้เช่าได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์ที่เช่า ส่วนฝ่ายผู้เช่าก็มีหนี้ที่จะต้องชำระค่าเช่าเป็นการตอบแทน ในเบื้องต้นก่อนอื่นต้องเข้าใจเสียก่อนว่า สัญญาเช่าทรัพย์ มิได้หมายความเฉพาะสัญญาเช่าทรัพย์สำหรับวัตถุที่มีรูปร่าง เช่น หนังสือ หรือ รถยนต์ เท่านั้น แต่ให้หมายความรวมถึงทรัพย์ที่ไม่เป็นวัตถุไม่มีรูปร่าง ซึ่งอาจมีราคาและถือเอาได้ด้วย เช่น ลิขสิทธิ์ สิทธิในเครื่องหมายการค้า ด้วยเหตุนี้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 537 บัญญัติว่าอันว่า เช่าทรัพย์สิน นั้นคือ สัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่าผู้ให้เช่าตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่าผู้เช่า ได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่ง ชั่วระยะเวลาอันมีจำกัด และผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น จากบทบัญญัติของกฎหมายที่ได้กล่าวมาข้างต้น ก็พอจะแยกอธิบายความหมายของสัญญเช่าทรัพย์ได้ ดังนี้ สัญญาเช่าทรัพย์เป็นสัญญาสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเรียกว่า “ผู้ให้เช่า” และอีกฝ่ายหนึ่งเรียกว่า “ผู้เช่า” ผู้ให้เช่าตกลงให้ผู้เช่าได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินที่เช่า การได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินที่เช่ามีระยะเวลาอันจำกัด ซึ่งระยะเวลาแห่งการเช่าอาจจะกำหนดเป็นวัน เดือน หรือปี ก็ได้ และกำหนดระยะเวลาเช่าจะต้องเป็นไปตามบทบัญญัติของกฎหมาย 4.สัญญาเช่าถือคุณสมบัติของผู้เช่าเป็นสำคัญ 5.สัญญาเช่าทรัพย์สินเป็นสัญญาที่ก่อให้เกิดบุคคลสิทธิเท่านั้น …
มาทำความรู้จัก เช่าทรัพย์ Read More »