กฎหมายน่ารู้

สวัสดี..คุณผู้อ่าน….ผู้ที่สนใจทุกท่านคะ ในครั้งนี้ดิฉันขอนำทุกท่านกลับเข้ามาสู่เนื้อหาสำคัญที่เป็นประโยชน์ และคิดว่าทุกท่านๆได้เคยได้ยิน รู้จักเป็นอย่างดี คือเรื่อง กองทุนเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา (กยศ.) กองทุนเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา (กยศ.) จัดตั้งขึ้นตามมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 28 มกราคม 2538 ในลักษณะเงินทุนหมุนเวียนตามนัยมาตรา 12 แห่งพระราชบัญญัติเงินคงคลัง พ.ศ. 2491 โดยได้เริ่มให้กู้ยืมครั้งแรกใน ปีการศึกษา 2539 ต่อมารัฐบาลได้พิจารณาเห็นความสำคัญ ของกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา จึงได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา พ.ศ. 2541 มีผลให้กองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา มีฐานะเป็นนิติบุคคล โดยอยู่ในการกำกับดูแลของกระทรวงการคลัง 1.วัตถุประสงค์ของ “กองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา” เพื่อให้กู้ยืมเงินแก่นักเรียน นักศึกษา ที่ขาดแคลนทุนทรัพย์ เพื่อเป็นค่าเล่าเรียน ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวเนื่องกับการศึกษา และค่าใช้จ่ายที่จำเป็นในการครองชีพระหว่างการศึกษา โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มโอกาสทางการศึกษา แบ่งเบาภาระด้านการเงินของผู้ปกครองและมุ่งหวังว่าผู้กู้ยืมเงินกองทุนฯ จะสามารถเล่าเรียนได้สำเร็จตามหลักสูตร มีความรับผิดชอบตนเองและสังคม โดยมีจิตสำนึกในการชำระเงินคืนกองทุนฯหลังจากสำเร็จการศึกษาแล้วเพื่อนำมาเป็นกองทุนหมุนเวียนให้รุ่นน้องได้มีโอกาสกู้ยืมเรียนต่อไป           2.คุณสมบัติผู้มีสิทธิ์กู้ยืม นักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย (สายสามัญและสายอาชีพ) นักศึกษาระดับอุดมศึกษา (อนุปริญญาและปริญญาตรี) ทั้งภาคปกติ ภาคพิเศษ รวมทั้งการศึกษาประเภทอาชีวศึกษา (ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง อนุปริญญา ปริญญาตรี) […]

วันพุธที่ 31 สิงหาคม 2559 ณ ห้องพิมพ์จันทร์ โรงแรมจันทรา รีสอร์ท จ.นครนายก ผู้เขียนได้มีโอกาสเข้าไปร่วมสัมมนาโครงการเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจการอนุญาตให้ดำเนินการทดสอบมาตรฐานฝีมือแรงงาน พ.ศ. 2545  โดยรายละเอียดของงานก็เป็นไปตามกำหนดการทั่วๆไป ผู้เขียนจะไม่กล่าวถึงแต่ความสนใจที่เรียกว่า “ซ็อดเด็ต” ที่ผู้เขียนเห็นว่าเป็นประโยชน์  จึงขออนุญาตนำมาถ่ายทอด บอกเล่า ให้ท่านผู้เข้ามาเยี่ยมเยือนบทความได้อ่าน ก็ตอนผู้บริหาร คุณวสันต์ชาย เคหะวันยะ ผู้อำนวยการสถาบันพัฒนาฝีมือแรงงาน 14 จังหวัดปทุมธานี ซึ่งมีหลายประเด็น อาทิเช่น

ทำไมต้องมีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู (ปานใจ ยกกลิ่น) มาทำความรู้จักกับกฎหมาย (พ.ร.บ.) พระราชบัญญัติสภาครูและบุคลากรทางการศึกษา พ.ศ.2546 มาตรา 43 กำหนดให้ “วิชาชีพครู” เป็นวิชาชีพควบคุม ผู้ที่ประสงค์จะประกอบวิชาชีพครูต้องมี “ใบอนุญาต ผู้ประสงค์ประกอบวิชาชีพครู” จึงจะเป็น “ครู” ได้ เช่นเดียวกับแพทย์ หรือวิศวกร ฯลฯ หมายความว่า  ใครที่ทำหน้าที่ครู และสอนหนังสือในสถานศึกษา สถาบันการศึกษาทั้งของรัฐและเอกชน ต้องเป็นผู้ได้รับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครูเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการครู ครูอัตราจ้าง พนักงานราชการ รวมทั้งครูชาวต่างประเทศ ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู ออกให้ครั้งละ 5 ปี เสียค่าธรรมเนียม 500 บาท ครบ 5 ปี ต้องขอต่อใบอนุญาตใหม่ โดยจะมีการประเมิน หรือสอบก่อนต่อใบอนุญาตด้วย        ดังนั้น  ผู้ที่ประสงค์จะประกอบวิชาชีพครู ต้องขอมีใบอนุญาตผู้ประกอบวิชาชีพครูก่อน ซึ่งใบประกอบวิชาชีพจะควบคุมจรรยาบรรณวิชาชีพของครู โดยจรรยาบรรณวิชาชีพครูคือข้อปฏิบัติที่ครูต้องประพฤติปฏิบัติตาม ซึ่งถูกควบคุมด้วยใบอนุญาตประกอบวิชาชีพจากคุรุสภา หากครูกระทำผิดจรรยาบรรณวิชาชีพ คุรุสภามีอำนาจในการลงโทษในกรณีกระทำความผิดจริง โทษนั้นสถานเบาสุดไปหาหนักสุด ได้แก่ 1.ตักเตือน

ฆ่าคนโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ขอตามกระแสนิดนึง คงไม่ช้าเกินไปนะค่ะสำหรับ “วัยรุ่นโจ๋รุมฆ่าคนพิการนั้น” จะเห็นได้ว่า หลายคนยังแยกไม่ออกว่า “เจตนา” กับ “ไตร่ตรอง” มันคนละความหมายกัน แต่โทษของทั้งสองข้อหาก็มีโทษสูงสุดถึงประหารชีวิตเท่ากัน ประเด็นนี้จึงอยากอธิบายให้ผู้ที่สนใจและติดตามข่าวสารได้ทราบถึงคำนิยาม ที่ได้บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา ดังนี้  

หากจะพูดถึงการเล่นแชร์ คงเป็นที่รู้จักกันดี เนื่องจากเป็นที่นิยมเล่นกันในกลุ่มบุคคลที่อยู่ใกล้ชิดกัน และรู้จักกัน อาศัยความไว้วางใจซึ่งกันและกัน เพื่อให้ได้เงินจำนวนหนึ่งไปใช้จ่ายหรือใช้ในการลงทุนธุรกิจขนาดเล็ก โดยมีผลตอบแทนที่สูงกว่าผลตอบแทนในระบบสถาบันการเงิน  ปัจจุบันคนส่วนมากเข้าใจว่าการเล่นแชร์นั้นเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย แต่ความจริงแล้วการเล่นแชร์ของประชาชนทั่วไปที่มิได้ดำเนินการเป็นธุรกิจ นั้น ไม่ถือว่าเป็นความผิดตามกฎหมาย ดังนั้น ประชาชนยังสามารถเล่นแชร์กันได้อย่างอิสระ แต่ต้องกระทำภายในขอบเขตที่กฎหมายกำหนด โดยมีกฎหมายที่ควบคุม กำกับ ดูแลการเล่นแชร์

กฎหมายใกล้ตัว..ไม่รู้ได้ไง สวัสดีคุณผู้อ่านที่มีใจรักกฎหมายทุกๆคน วันนี้จะให้ความรู้เกี่ยวกับกฎหมาย  เริ่มต้นป้องกันสิทธิ์ตั้งแต่วันนี้  ด้วยตัวผู้บริโภคเอง จะเห็นได้ว่ากฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคเป็นกฎหมายที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของคนในสังคม ซึ่งโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับการบริโภคสินค้า การใช้บริการ เช่น อาหาร เครื่องดื่ม การใช้บริการรถประจำทาง เพื่ออำนวยความสะดวก ทั้งนี้ ยังรวมถึงการใช้บัตรเครดิต โทรศัพท์มือถือ ดังนั้น การบริโภคหรือการใช้บริการต่างๆจะได้มาตรฐานและมีคุณภาพครบถ้วนตามที่ผู้ผลิตได้โฆษณาได้ให้คำแนะนำไว้

กฏหมายใกล้ตัว…ไม่รู้ได้ไง วันนี้ มาทำความเข้าใจก่อนว่า หมิ่นประมาท ตาม พรบ.คอมพิวเตอร์ ใน Social network มันเป็น ยังไง หลายคนเข้าใจว่านี่คือความผิดหมิ่นประมาททางคอม แต่ไม่ใช่นะค่ะ ความผิดฐานนี้ ว่ากันตรงๆเลย เรียกว่า ความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดทางคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 แต่บางครั้งก็มีการพ่วงความผิดหมิ่นประมาทตามประมวลกฎหมายอาญาไป ตามมาตรา 328 หมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา กระจายภาพ เสียง ไขข่าว หรือที่หนักหน่อย ก็มาตรา 112 หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ คราวนี้มาดูนะคะว่าโพสต์ข้อความอะไรบ้างที่เป็นการเข้าข่ายหมิ่นประมาท ที่อาจเสี่ยงเป็นความผิดตามกฎหมายทั้งทางแพ่งและทางอาญาใน 3 มาตรา